Malum bu sene 8.
sınıf olduğumuzdan tetanoz aşısı olmamız gerek. Ama bu aşının birde öncesi var.
Bir kere bu aşı fulyası Teog’tan önce ortaya çıktı. O zaman
tarih bile belli değildi. Bize verilen kağıtları velilere imzalatıp okula geri
verdik. E konu şimdilik kapandı.
Gelelim Teog’tan sonraya. O zamanda kesin bir bilgi yok. Biz
bu aşıyı Olacağız ama ne zaman? Beklemeye devam ediyoruz.
Derken bundan tam 3
hafta önce sınıf başkanı “haftaya aşı
var.” Diyerek sınıfa girdi. Bizi bir telaş sardı. Neyse öyle böyle günler
geçiyor. Ha bugün, ha yarın derken biz 10 günü geride bıraktık. O denilen hafta
da geçti.
Derken şu son hafta
işler ciddiye bindi ve nihayet dün bir gelişme oldu ve aşı olduk. Dün 4. derse
girmeden ikizim bana “aşı olacağız, korkuyorum” dediğinde “emin misin?”
demiştim. Tabi yanıt evet olmuştu. Derse girdik. Sanırım onların sınıf dışarıdaydı ki koridordan gürültü geliyordu.
Bizde artık sınıfa giren herkesi aşı için geldi sanıyorduk.
Veeeee nihayet
beklenen kişi geldi ve “haydi sıra olun, alfabetik sıraya göre aşı olacaksınız”
dedi. Biz heyecandan ölüyoruz, korkanlar var, ağlayanlar var. Bizim sınıf birer
birer aşı olmaya başladı. Her çıkana
sorduğumuz “acıyor mu?” sorusunun ardında hayır cevabı yatıyordu ama biz
heyecanı engelliyemiyorduk. Neyse sonunda sıra bana geldi ve girdim. Evet,
gerçektende acımıyordu. Sınıfta sonuncu olarak “acıyor mu?” sorularını yan
sınıftan duydum ve bende herkes gibi “hiç acımıyor.” Şeklinde cevap verdim ve
sınıfa girdim. Nihayet şu 1 aylık aşı maceramız bitti. O zaman pek acımıyordu
ama bugün daha çok acıyor kolum. Birde grip olmuşum. İkisi birden bazen çok zor
oluyor.
Neyse artık darısı seneye olacakların başına diyerek yazıyı
bitiriyorum.